Vanmorgen was ik aan het sporten. Eerst thuis rek en strekoefeningen gedaan en daarna rustig gaan wandelen en een paar kilometer hard lopen. Een lekker frisse ochtend met bewolking en het leek ook even wat te miezeren. Fijn weer om lekker buiten te sporten.
Aan het begin van mijn rondje zag ik iemand wandelen. Er schieten dan al gedachten door mijn hoofd van "Die ga ik waarschijnlijk nog in halen" en "Ken ik haar?" en "Nee die ken ik niet" en "Gelukkig" en "Ze slaat linksaf, pfieuw, dan haal ik haar niet in". "Lekker rustig"
Ik vervolg mijn weg om haar iets later tegemoet te lopen om vervolgens te beseffen dat ik haar wel ken. We lopen op elkaar af en ook dan schieten er natuurlijk weer gedachten door mijn hoofd. Er gebeurt in zo'n ontmoeting vanalles (bij mij) dus.
We begroeten elkaar en ik krijg een compliment "Jij bent ook goed bezig!" Of eigenlijk geeft ze "ons" een compliment!
En dan gebeurt er dit: met een gemaakte glimlach en mijn tanden op elkaar zeg ik "Dat lijkt maar zo". En ik gooi er gelukkig nog achter aan: "Jij bent ook goed bezig".
Ik loop verder en meteen bedenk ik me WAAROM? Ik baal van mijn uitspraak. Wat maakt dat ik mijn sportactiviteit in deze ontmoeting wegcijfer? Ik doe mezelf tekort!
Ik loop sinds een paar weken bij de fysio want het hardlopen ging niet zo lekker vanwege mijn hamstring en dat lijkt uit mijn rug vandaan te komen. Het ging juist ontzettend goed; ik was aan het opbouwen naar de 10 kilometer en ik kon mijn tempo verhogen en staplengte vergroten. Ik dacht mijn wandelschoenen aan te kunnen trekken te komende tijd. Dus daar baal ik wel van omdat ik juist mijn leefstijl aan het veranderen ben.
Wat gebeurt er nu in deze situatie? Ik
ga mij eigenlijk verontschuldigen voor mijn blessure. Ik kan namelijk niet zo "hard werken" als anders. Wat wel "moet" in het kader van mijn leefstijl. "Hard werken" is een voor mij beperkende norm waarin ik ben gaan geloven. Ik wil voldoen aan de norm en wil dat zo laten blijken aan de buitenwereld. Ik stel me in deze 'minder-waardig' op.
Ik geef mezelf niet de credits voor het feit dat ik doe wat ik kan en luister naar mijn lijf!
Mezelf tekort doen dus. Herkenbaar? Wat is voor jou herkenbaar in deze blog? Reageren mag hieronder!
Reactie plaatsen
Reacties