De laatste weken krijg ik zo'n leuke reacties op de lessen die ik geef. Of eigenlijk hoor ik van anderen terug hoe de kinderen het ervaren. "Oh, hij is zooooo blij en trots" en "Mijn dochter komt steeds thuis dat ze weer muziekles had gehad van juf Sanne". En dan de vraag: "Mag ik even een stukje van je les filmen?" en "De directeur vindt je lessen echt leuk".Dat zegt mij dat kinderen blij worden van wat ik doe. En het zegt mij dat de lessen de kinderen zo blij maken dat ze erover willen vertellen. Het zegt mij dat ik een positieve indruk achterlaat. En dat bevestigd dat "doen waar ik blij van wordt" zijn vruchten afwerpt! Binnen NLP past hier heel mooi de vooronderstelling "De betekenis van je communicatie.... is de respons die je krijgt".De muzieklessen die ik geef in de kleuterklassen zet ik in met hoge energie. Daarmee bedoel ik dat ik activerende lessen geef waarin kinderen actief mee mogen doen. Door het lijf van mensen te activeren heb ik een positief effect op de gemoedstoestand van mensen; dus ook van kinderen! Er is veel ruimte om uit te proberen wat we leren, veel herhalen en terugpakken onderdelen van voorgaande lessen. De lessen worden daarmee ook herkenbaar voor de kinderen en zo durven de kinderen steeds meer zichzelf te laten horen.Ik doe het voor die blije koppies en tevreden ouders en andere betrokkenen.

Ik weet het nog goed die keer dat ik besloot om niet meer met de vriendengroep mee te gaan naar een festival. Gezellig in een paar dagen kamperen in een tentje op een festival terrein met vrienden. 's Avonds met alle mensen die ook kampeerden 'Hey Jude' lallen. Verbinding voelen. Dit was tijdens mijn studententijd; in ons studentenflatje stond ik toe ik de keuze maakte. Oh en wat vond ik dat spannend en lastig. Het was een emotioneel besluit waarvan ik wist dat het nodig was en die ik daarom ook kon maken.

Voor wie? Voor wie wil ik coach zijn? Wat is mijn specialisatie? Welke doelgroep? Welke uitdagingen? 

Als je al jaren muziek maakt sta je er eigenlijk niet meer zo bij stil, maar muziek leren maken doorloopt eenzelfde leerproces als het leren praten en later het leren lezen.

Vanmorgen was ik aan het sporten. Eerst thuis rek en strekoefeningen gedaan en daarna rustig gaan wandelen en een paar kilometer hard lopen. Een lekker frisse ochtend met  bewolking en het leek ook even wat te miezeren. Fijn weer om lekker buiten te sporten.Aan het begin van mijn rondje zag ik iemand wandelen. Er schieten dan al gedachten door mijn hoofd van "Die ga ik waarschijnlijk nog in halen" en "Ken ik haar?" en "Nee die ken ik niet" en "Gelukkig" en "Ze slaat linksaf, pfieuw, dan haal ik haar niet in". "Lekker rustig"

Ik weet hoe het voelt om vast te zitten en terug te vallen in oude gewoonten. Om telkens weer goede voornemens te maken – en jezelf daarin te verliezen. Ik ben de afgelopen 20 jaar een aantal keer begonnen met een dieet & met succes. Echter sloop na enige tijd toch weer oud gedrag mijn mond binnen.

Vanaf september 2022 heb ik op mijn ontwikkelingsreis de afslag genomen naar het voor mij onbekende gebied van NLP. Uitgelegd in een metafoor; Ik ontdekte op mijn eigen levensreis  dat ik te maken had met veel verkeers- en grenscontroles, ten minste dat voelde en dacht ik, dat was mijn waarheid. De controleurs waren een richtingaanwijzers in plaats van de routeborden.Ik voerde ook regelmatig controles uit, echter zonder aanhoudingen, verklaringen en boetes, en zonder me daar heel bewust van te zijn. Dat uitschrijven van de boetes dat gebeurde in mijn hoofd. Nu weet ik dat ieder zijn eigen richtingaanwijzer en route heeft en dat er soms een doodlopende weg wordt ingereden zonder dat het verbodsbord gezien is.Kruispunten leerde ik beter te nemen in plaats van steeds maar rechtdoor te gaan. Ik leerde beter naar te luisteren naar mijn eigen richtingaanwijzer en gebruik die veel beter. 

Dit keer een blog waarin in een beeld schets hoe een dag kan verlopen als ik op een school een dag kom 'invallen'. 

Tijdens muziekles worden naast de verschillende muzikale vaardigheden ook algemene vaardigheden geoefend die ondersteunend zijn voor de (leer)ontwikkeling van kinderen.

Ik las vandaag een mooie zienswijze van Els van Steijn die mooi aansluit bij dit onderwerp.

De stap om een website te gaan creëren en te publiceren is  dus ook het stappen uit die veilige bubbel en het risico, of spanning aan te gaan.